INNOWACYJNE METODY NAUCZANIA SPRZED 300 LAT!
Przyjmuje się, że pionierem edukacji na odległość „distance learning” był Caleb Phillips. To lokalny bostoński nauczyciel stenografii, który już 1728 roku umieścił reklamę w „Boston Gazette” oferując nową metodę nauki stenogramu, poprzez… cotygodniowe przesyłanie materiałów, zadań i ćwiczeń pocztą! Reklama w „Boston Gazette” jest pierwszą znaną wzmianką o nauczaniu na odległość. Jest to też świetny przykład innowacyjności w metodzie nauczania. Caleb zaproponował na tamte czasy przełomowe rozwiązanie: budowanie kompetencji szybkopisania – bez konieczności udziału w zajęciach na „żywo”!
Propozycja Caleba wychodziła naprzeciw dobrze rozpoznanej potrzebie biznesowej: szybkiego utrwalania i odczytu informacji dla celów handlowych oraz wsparcie wystąpień osób publicznych. A trzeba dodać, że w tamtym okresie dynamicznego rozwoju gospodarki (pamiętajmy, że były to czasy rewolucji przemysłowej i era wielkich wynalazków) zapotrzebowanie na stenografów było bardzo duże. Był to bardzo perspektywiczny zawód – jeszcze przez kolejne dziesięciolecia.
Znamienne jest, że dzisiaj – prawie trzysta lat później ciągle spotykam się z pytaniami, czy edukacja na odległość działa… Tak, działa – jeżeli jest dobrze zaprojektowana, jeżeli uwzględnia potrzeby grupy docelowej i ma jasno określony cel biznesowy. Ale… właśnie na tym polega całe wyzwanie…
Przyjrzyjmy się jednak dalszym losom distance learningu, ponieważ odważny pomysł Caleba znalazł naśladowców w innych krajach świata. Ciekawą inicjatywę podjął w 1840 roku Sir Isaac Pitman, nauczyciel i reformator pisowni języka angielskiego, twórca autorskiego systemu stenografii, który jako pierwszy w Wielkiej Brytanii opracował i wdrożył kurs korespondencyjny.
JAK UZYSKIWANO FEEDBACK ZE ZDALNYCH SZKOLEŃ 300 LAT TEMU?
Pitman nauczał stenografii wykorzystując w tym celu pocztówki… Wysyłał studentom fragmenty Bilbili z zadaniem wykonania zapisu stenograficznego. Uczniowie odsyłali wykonane zadania do oceny Pitmana, a ten dokonywał korekty zapisu i w komentarzach udzielał uczniom informacji zwrotnej. I to właśnie system udzielania informacji zwrotnej okazał się kluczowy i zdecydował o sukcesie projektu. Idea edukacji na odległość na tyle się przyjęła, że w 1843 r. Pitman założył dla sformalizowania całego procesu edukacyjnego Towarzystwo Korespondencji Fonograficznej. Czy tak wyobrażałeś sobie początki zdalnej edukacji?
CO WPŁYNĘŁO NA SUKCES DISTANCE LEARNINGU?
Duży udział w powodzeniu całego projektu miało sprzyjające otoczenie biznesowe i przeprowadzona w tym samym czasie reforma poczty. Poczta stała się dostępna dla ogółu ludności brytyjskiej poprzez ustalenie symbolicznej opłaty za wysyłkę w wysokości tylko jednego grosza.
Ale kluczowe jest to, że zarówno Caleb, jak i Pitaman zaprojektowali doskonale dopasowany do potrzeb grupy odbiorców model edukacji na odległość, dystrybuując treści edukacyjne najlepiej dopasowanym na ówczesne czasy kanałem.
DOBRZE ZAPROJEKTOWANY MODEL DISTANCE LEARNINGU SIĘ OPŁACA!
Dzięki sprawdzonej metodzie Pitman osiągnął efekt skali. W ciągu kilkunastu lat jego model kursów korespondencyjnych został rozpropagowany przez jego braci Jackoba i Benjamina również poza granicami Wielkiej Brytanii: w USA oraz w Australii.
Źródło: https://www.bath.ac.uk/corporate-information/pitman-collection/
Masz jeszcze chwilę? Przeczytaj kolejny artykuł: Ekosystem uczenia się – dlaczego go potrzebujesz i jak go zbudować?
